Bahnowa syćawka

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Bahnowa syćawka
Bahnowa syćawka (Eleocharis palustris)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Monokotyledony
Commelinidy
rjad: (Porjad)
swójba: Cachorowe rostliny (Cyperaceae)
ród: Syćawka[1]
družina: Bahnowa syćawka
wědomostne mjeno
Eleocharis palustris
(L.) Roem. & Schult.
Wobdźěłać
p  d  w

Bahnowa syćawka (Eleocharis palustris) je rostlina ze swójby cachorowych rostlinow (Cyperaceae).

Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Bahnowa syćawka docpěwa wysokosć wot 5 hač do 100 cm. Rostlina ma podzemske wotnožki.

Stołpik je prosty, kruty a běłozeleny. Wón docpěwa tołstosć wot 1 hač 4 mm a je bjezłopjenaty a kulojty.

Stwjelco njese nakónčnu kłósku.

Kćenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kćěje wot meje hač do awgusta. Kłóski wobsteji z 20 hač 30, dwusplažnych kćenjow a docpěwa dołhosć wot 5 hač 20 cm a so ženje wot nošneho łopješka njepřesahuje. Pluwizny stanu hač do zrałoty.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rosće w conach, kotrež so na suchi kraj přeměnjuja, na mokrych łukach, w hrjebjach, we wutkatych rohodźinach a w rěznych bahnach.

Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rostlina je cirkumpolarnje rozšěrjena.

Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. W internetowym słowniku: Sumpfried

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 404 (němsce)
  • Seidel/Eisenreich: BLV Bestimmungsbuch Blütenpflanzen, ISBN 3-405-13557-5, strona 244 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Eksterne wotkazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Commons
Commons
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije