Łučny pupawač

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Łučny pupawač
Łučny pupawač (Succisa pratensis)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Asteridy
Euasteridy II
rjad: (Dipsacales)
swójba: Drapalcowe rostliny (Dipsacaceae)
ród: Pupawač[1][2] (Succisa)
družina: Łučny pupawač
wědomostne mjeno
Succisa pratensis
Moench
Wobdźěłać
p  d  w

Łučny pupawač (Succisa pratensis) je rostlina ze swójby drapalcowych rostlinow (Dipsacaceae). Dalše serbske mjeno je čertowy stólc.

Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kćenja

Łučny pupawač je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 15 hač do 80 cm.

Pjenk je krótki, kaž wotkusnjeny. Stołpiki su přilěhaće kosmate.

Łopjena[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Spódnje łopjena su owalnje hač (šěroko-)lancetojte, zwjetša cyłokromne a stołpikate.

Rostlina njese małko stołpikowych łopjenow, kotrež su sedźace.

Kćenja[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Kćěje wot julija hač septembra. Kćenja tworja połkulowate abo kulowate hłójčki, kotrež docpěwaja wulkosć wot 1,5 hač do 2,5 cm. Jednotliwe kćenja su štyristołpowe a módrowioletne. Kćenjowa króna docpěwa dołhosć wot 4 hač 7 mm a je 4-trodlata, lila hač módrowioletna. Znutřkowne keluchi maja 4 hač 5 čornych, 1 mm dołhich seršćow. Zwonkowne keluchi su štyrihranite, hrubokosmate a njesu štyri třiróžkate zubki. Přikrywne łopješka su lancetojte.

Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rosće na bahnowych a suchich hórskich a włóžnych łukach a w niskich bahnach.

Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

Rostlina je w nimale cyłej Europje rozšěrjena.

Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  1. W internetowym słowniku: Teufelsabbiß
  2. Jurij Kral: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje serbskeje rěče, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2003, ISBN 3-7420-0313-5, str. 447.

Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]

  • GU Naturführer Blumen, ISBN 3-7742-1507-3, strona 24 (němsce)
  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 320 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 202 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije