Čerwjena jahlička
.jpg)
| |
| Čerwjena jahlička (Digitaria sanguinalis) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| rjad: | (Poales) |
| swójba: | Słódke trawy (Poaceae) |
| podswójba: | Panicoideae |
| tribus: | Paniceae |
| ród: | Jahlička[1] (Digitaria) |
| družina: | Čerwjena jahlička |
| wědomostne mjeno | |
| Digitaria sanguinalis | |
| (L.) Scop. | |
Čerwjena jahlička (Digitaria sanguinalis) je rostlina ze swójby słódkich trawow (Poaceae).
Wopis[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Čerwjena jahlička je jednolětna rostlina, kotraž docpěje wysokosć wot 10 hač 60 cm. Cyła rostlina je zwjetša čerwjenje přeběžana.
Łopjena su kosmate a docpěja šěrokosć wot 5 hač 10 mm.
Kćěje wot julija hač oktobra. Kłosy so rozepěraja a su jara wuske a wusko linealne. Kłóski docpěja dołhosć wot něhdźe 1 mm a su wótre. 3-12 dołhich kłosow kaž porsty ruki při sebi steji.
Stejnišćo[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Rosće na rolach, w zahrodach, na winicach, pućach a plestrowych škałobach. Ma radšo suche, wutkate pódy na ćopłych stejnišćach.
Rozšěrjenje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Rostlina je w Europje rozšěrjena.
Wužiwanje[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
Za čas romskeho mócnarstwa bě w južnej Europje běžna žitna rostlina. W juhowuchodnej Europje hač do 19. lětstotka plahowachu a krupy ze zorna zhotowachu. Dźensa we regionach z plahowanjom wina jako njerodź płaći, ale w Americe je picowa trawa.
Nóžki[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- ↑ Jurij Kral: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje serbskeje rěče, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2003, ISBN 3-7420-0313-5, str. 127.
Žórła[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 396 (němsce)
- Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 444 (němsce)
- Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
- Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
- Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
- Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Eksterne wotkazy[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]
- Rozšěrjenska mapa za Němsku při Floraweb (němsce)